به زبان ساده
ادغام مداوم (Continuous Integration) فرایندی است که در آن توسعه دهندگان می توانند به طور مستمر کارهای خود را با هم یکپارچه کنند، هر بار که توسعه دهنده ای کدی را به سورس کنترل اضافه می کند، توسط یک بیلد اتوماتیک عدم تاثیر منفی تغییرات کدها در پروژه ها (که برخی به هم وابستگی دارند) بررسی میشود. با اجرای این فرآیند که شامل کامپایل و بیلد کردن پروژه ها و اجرای تست های واحد (unit test) است، مشکلات یکپارچه سازی به شدت کم می شود و تیم ها را قادر می سازد تا به صورت منسجم تری به توسعه نرم افزار بپردازند.
تغریف دقیق تر از Continuous Integration
به فرایند ادغام یکپارچه کد ها و بیلد کردن پروژه ها و اجرای unit test ها به صورت اتوماتیک، Continuous Integration یا CI می گویند. با اجرای CI، با اعمال یک تغییر در سورس کد و اضافه شدن آن به source control، یک بیلد اتوماتیک را به راه می افتد تا بوسیله آن، آخرین نسخه کدها از مخزن کد استخراج و بیلد شود و unit test های آن اجرا شود، در واقع با این کار یک ارزیابی کلی از سلامت کدها انجام شود. این کار معمولا چندین بار در یک روز انجام می شود.
در نبود Continuous Integration چه اتفاقی می افتد ؟
اگر ادغام تغییراتی که توسعه دهندگان تیم در یک سورس مشترک اعمال کرده اند، چند روز یا چند هفته به طول بیانجامد، منجر به conflict های زیادی خواهد شد. در چنین شرایطی رفع خطا بسیار دشوار خواهد بود، واگرایی بین کدها بسیار زیاد می شود و برای رفع خطاها نیاز به درگیر شدن چند نفر از توسعه دهندگان و در نتیجه صرف زمان و هزینه زیادی خواهد شد.
Continuous Integration چه کمکی به ما می کند ؟
با اجرای CI، توسعه دهندگان در فواصل کوتاه و با هر بار check-in (یا commit) در source control قادر خواهند بود که تغییرات خود را با سایر تغییرات ادغام کنند و یک ارزیابی سریع از آن داشته باشند. با کمک CI می توان شاخه اصلی کد را تمیز و پایدار نگه داشت. در چنین شرایطی توسعه دهندگان ترقیب می شوند تا تغییرات خود را به صورت قطعه های کوچکتر و با تکرار بیشتری در Source Control اعمال کنند.تیم ها از بیلد های اتوماتیک استفاده می کنند تا اطمینان پیدا کنند که باگ ها خیلی زود و در چرخه توسعه شناسایی می شوند که منجر می شود برای رفع آن ها هزینه ی کمتری بپردازیم. اجرای تست ها به صورت اتوماتیک در هر بار تغییر در source control منجر به کیفیت پایدار در آن خواهد شد.
تیم ها به وسیله version control های جدید مانند GIT، می توانند برای هر feature، یک شاخه ی کوتاه مدت از کد در سیستم خودشان بسازند و بعد از تایید یک pull request، تغییراتشان با شاخه اصلی کد ها ادغام شود و سپس آن شاخه را حذف کنند. این کار می تواند بارها تکرار شود. تیم ها می توانند برای branch ها سیاست گزاری کنند تا همیشه مطمئن باشند که معیارهای کیفی لازم در آن رعایت شده است.
امروزه CI به عنوان یک Best Practice در توسعه نرم افزار شناخته می شود، تا جاییکه جزئی جدا ناپذیر از روش های چابک تولید نرم افزار شده است. همچنین یکی از ملزومات دواپس (DevOps) و Continuous Delivery نیز می باشد.
10 دلیل که نیاز است تکنیک Continuous Integration را فرا بگیریم؟
- در بازه های زمانی کوتاه و چند بار در روز قادر خواهید بود که تغییرات اعمال شده توسط توسعه دهندگان با هم ادغام شوند و یک ارزیابی سریع از آن داشته باشید.
- با کمک CI همیشه می توان شاخه اصلی کد را تمیز و پایدار نگه داشت.
- توسعه دهندگان ترغیب می شوند که تغییرات خود را در قطعات کوچکتر و در دفعات بیشتری در سورس کنترل اعمال کنند.
- خطاها خیلی زودتر و در مراحل ابتدایی چرخه حیات نرم افزار شناسایی می شوند.
- شناسایی زودتر خطاها باعث می شود هزینه رفع آن ها بسیار اندک باشد.
- منجر به افزایش شفافیت و ارتباط بهتر با ذینفعان می شود.
- از آشوب و به هم ریختگی در روز انتشار جلوگیری می کند.
- کمک می کند محصول سریعتر و با کیفیت بهتری به دست مشتری نهایی برسد.
- اجرای خودکار تست ها و بررسی نتایج آن ها منجر به کیفیت پایدارتری خواهد شد و به پروسه تضمین کیفیت کمک می کند.
- پیش نیاز Continuous Delivery است.
وای خیلی خوبه ساییتون